ببین که قلب زمین شور دیگری دارد          و در نـگــاه خودش نور باوری دارد

همین که غار حرا مست لفظ  اقرأ شد          ز اعـتـبــار نـبـی فـکــر دلبـری دارد

ز های و هوی ملک گوش آسمان پر شد          و کنج سینۀ خود نــور سروری دارد

تمام غــار حرا مثل عـرش اعلاء شد          دل رمــیــدۀ او حــال بــهـتــری دارد

صدای حضرت جبریل می رسد برگوش          هبـوط کــرده و حـکـم پیـمـبری دارد

به تو ســلام خــداونــد یـا رسـول الله

بـخــوان به نام خــداوند یا رسول الله

نگـاه خـیــرۀ دنیا به سمت غار حـرا          چه می تـپــد دل بی تـاب مــردم بـالا

برای یک قدم امشب مجال حرکت نیست          ز ازدحام ملائک به روی خـاک خدا

برای اینکه به هـمراه خـویش آوردند          پـیــام تـهـنـیـت مـنـصـب نــبــوت را

و اولین نفری که رسید و اشـهد گفت          علی عـالـی اعـلاست پشت غار حـرا

در آن میانه ملائک به یک دگر گفتند         چه خالی است خدا جای حضرت زهرا

خوشا به حال خودم هم زبــان سلمانم

خـوشا به حال خودم شـیـعـۀ مسلـمانم

چــراغ راه هـمـه جـلـوه های ایـمانت          دل رمــیـدۀ مـا بـی قــرار دسـتــانـت

برای اینکه بگـیـرند حـاجت خـود را          شدند جـمـلـه ملائک دخـیــل دامـانت

شما که جای خودت؛ میـرسد جبرائیل          برای عرض ادب پیش پــای سلمانت

پـیـامبــران اوالـعــزم قـبــل تــو آقــا           شـدنـد پـیــرو قــرآن تو مـسـلـمـانـت

تو از خدای خودت هم که دلبری کردی              رســول آیـنــه هــا با نــوای قــرآنت

نـبــوتت ابــدی شـد به اعـتـبـار علی

به پـشـتـوانـه و گرمی ذوالفقار علی